-
1 element
сущ.• ингредиент• пункт• слагаемое• стихия• часть• элемент* * *элементżywioł элемент (стихия)chem. pierwiastek хим. элементel. ogniwo эл. элемент (гальванический)* * *♂, Р. \elementu 1. элемент;\element budynku элемент здания; \element przestępczy преступные элементы;
2. \elementу мн. начала, основы+2. początki, zasady
* * *м, P elementu1) элеме́нтelement budynku — элеме́нт зда́ния
element przestępczy — престу́пные элеме́нты
2) elementy мн нача́ла, осно́выSyn:początki, zasady 2)
См. также в других словарях:
element — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. elementncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część jakiejś całości, rozumianej jako struktura; dająca się wyodrębnić cecha; składnik, czynnik, detal : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
element — m IV, D. u, Ms. elementncie; lm M. y 1. «część składowa jakiejś całości; składnik nadający czemuś odrębną cechę, właściwość; czynnik» Elementy baśniowe, mityczne. Elementy dekoracyjne, zdobnicze. Elementy obce w języku. Elementy utworu. ∆ techn.… … Słownik języka polskiego
